Het is altijd leuk om te sparen voor iets duurs. Zo weet je dat het je geld waard is, maar soms vraag ik me af waarom sommige medewerkers in winkels (voornamelijk warenhuisketens en parfumeriewinkels) zo imiterend zijn. Alsof je ze hoort denken: ‘wat moet JIJ nou hier?’
Ik spaar graag voor luxe schoonheidsartikelen, vandaar dat ik een paar dagen geleden naar een MAC counter in Rotterdam ging. Met gemengde gevoelens liep ik al naar binnen want ik weet hoe de medewerkers daar zijn. Ze beoordelen iemand al binnen 5 seconden, urh.. ik haat het! Toen ik binnen kwam hielp een jongen mij, waar duidelijk van was dat hij allang uit de kast was gekomen en te veel met make-up heeft gespeeld
Enfin, toen ik met mijn boekje aankwam wat ik graag wilde kopen keek hij me aan alsof ik gek was. Mag ik dan niet zelf mijn uitgaven plannen? Toen hij ook nog is mij hielp met kleuren kiezen barstte het zweet me uit want ik voelde me heel erg bekeken. En zijn gezicht sprak ook boekdelen.. Toen ik zei dat ik al maanden had nadacht over wat ik wilde kopen lachte hij op een spottend manier in de zin van : ”haha.. gek meisje, heb je niks beters te doen?” Toen ik eindelijk klaar was moesten we door naar de Bijenkorf.
Ik heb echt niks tegen rijke mensen, maar waarom kijken ze zo neer op ‘armere mensen’?. Ik ben gelukkig met mijn goedkopere kleding; ik hoef geen jurk t.w.v. 200 euro. Als je als een normaal-uitziende-meisje de winkel binnenkomt, kijken ze naar je alsof je iets gaat stelen. En opnieuw voel je je geïmiteerd. Voor luxe producten betaal je de prijs, maar waarom beoordelen mensen je gelijk zo snel erop? Laat mij toch lekker maanden voor spullen sparen. Mijn moeder heeft me zo geleerd dat je dingen zo waardeert. Mijn uiteindelijke conclusie is: geld maakt niet gelukkig, liefde doet meer.. Hopelijk leren die mensen dat ook op een dag.
Heb jij ooit zoiets meegemaakt? Deel het!
